Wernisaż – piątek, 6 września 2024, godz. 18:00, Galeria „Apteka Sztuki”, Al. Wyzwolenia 3/5.
Data spotkania z Artystką – piątek, 27 września w godz. 18.00 – 20.00
Wystawa „Jest pięknie” potrwa od 6 do 28 września 2024 r. Wstęp wolny.
Kuratorka i koordynatorka wystawy: Magdalena Krowicka
Patronat medialny: Damosfera.pl | BluStream TV
Wystawa Agnieszki Niziurskiej „Jest pięknie” obejmuje prace namalowane w latach 2022 – 2024, z których większość stanowią obrazy olejne z obecnego roku. Ekspozycja jest przykładem harmonii, której piękno przenika do odbiorców z mocą natury uchwyconej w pejzażach przesyconych energią żywiołów, wiatru, wody, słońca, ziemi pokrytej zielenią lub śniegiem.
Piękno przyrody, które dostrzega artystka, jest — można powiedzieć — bezmierne, nieuchwytne ponad czasem i cywilizacją. Piękno obecne w patrzeniu artystki na świat oraz jej warsztat malarski i doświadczenie, dają widzom realną szansę na udział w niezwykłym spektaklu przeniesionym na płótna eksponowane w Aptece Sztuki.
Jak napisała dr Bożenna Stokłosa – niezależna krytyczka i badaczka sztuki XX i XXI wieku:
Malarstwo Agnieszki Niziurskiej, której obiektem zainteresowania od początku twórczości pozostaje krajobraz, przede wszystkim górski, choć także morski i polny jako przedmiot pejzażu wywodzi się z neoekspresjonizmu czy też, mówiąc ściślej, do niego należało w latach osiemdziesiątych, kiedy był on najważniejszym kierunkiem również w polskiej sztuce.
W malarstwie artystki od lat osiemdziesiątych po czasy obecne zwraca uwagę przede wszystkim ekspresja i symbolika kompozycji oraz jej poszczególnych motywów, co znaczy, że zawsze znajdowało się ono na antypodach realizmu, naturalizmu i hiperrealizmu. Zarazem w jej obrazach z ósmej dekady XX wieku ekspresja jest bardziej uderzająca niż w tych późniejszych, co odpowiada tendencji charakterystycznej dla neoekspresjonizmu lat osiemdziesiątych odznaczającego się wszak swego rodzaju „dzikością”, jak wcześniej ekspresjonizm, a przed nim fowizm. Podobnie symbolika kompozycji i ich poszczególnych motywów jest w tych wcześniejszych obrazach artystki bardziej jednoznaczna niż w pracach powstających od lat dziewięćdziesiątych, gdyż szczególnie opresyjna polityka władz PRL wobec społeczeństwa w ósmej dekadzie XX wieku siłą rzeczy odciskała swoje piętno również na ówczesnej sztuce, wyzwalając różne formy protestu i oporu, choćby symbolicznego ze strony artystów. (…) W szczególności w pejzażach górskich Niziurskiej z tego okresu, choć również w tych późniejszych same góry, czy generalnie natura, prezentowane są jako trwały punkt oparcia dla człowieka bądź też stała oaza spokoju w burzliwych czasach.
Olejne obrazy gór, mórz i pól, jakie artystka tworzy od ok. 2007 roku, stanowią nową serię, ukazując kolejny etap kreowania własnych rozwiązań kompozycyjnych i wyrazowych w zakresie malarstwa pejzażowego. Artystka dokonuje w nich bardzo zindywidualizowanej syntezy, sprowadzając poszczególne kompozycje do elementarnych kształtów i kolorów oraz ich wzajemnych relacji, tak iż obrazy te sytuują się na granicy abstrakcji i sztuki przedstawiającej. Operuje w nich pozbawionymi cechy weryzmu barwnymi formami pozwalającymi jednak zidentyfikować strefę ziemi i strefę nieba. Dominują tu mniej lub bardziej rozległe nieregularne plamy zaledwie dwóch kolorów podstawowych, czyli błękitu w różnych odcieniach wskazujących na niebo, morze i góry, i żółcieni – wskazujących na słońce, niekiedy zmultiplikowane, jako obniżające się na nieboskłonie okręgi, co stanowi sugestię zachodu słońca. Agnieszka Niziurska od początku traktuje malowane przez siebie krajobrazy jako miejsca pozwalające nabrać dystansu do toczącego się wokół nas mniej lub bardziej niespokojnego życia politycznego i społecznego i zobaczyć wszystko we właściwych proporcjach. I stara się właśnie takie ich oddziaływanie na odbiorców/czynie uchwycić w swoich pejzażach, wciągając ich/je w rozległe barwne przestrzenie za pośrednictwem „filmowych” dalekich i szerokich planów i uwodząc spektaklem, jaki nieustannie odgrywa przed naszymi oczami przyroda.
Agnieszka Niziurska ukończyła Wydział Malarstwa ASP w Warszawie w 1980 roku. Kształciła się w pracowni Jana Tarasina. Brała udział w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych.
Prace artystki znajdują się w zbiorach Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki, w Kolekcji Barbary i Andrzeja Bonarskich oraz w kolekcjach prywatnych.
Zapraszamy na wernisaż wystawy – 6 września o godz. 18:00, Galeria „Apteka Sztuki”, Al. Wyzwolenia 3/5. Wstęp wolny.
Przeczytaj wywiady z artystami na naszej stronie.
